عضویت 10ساله ایران در WTO به پایان رسید
عضو شورای علمی سازمان جهانی علائم تجاری با بیان اینکه در سال 1384 بالاخره عضو ناظر سازمان تجارت جهانی شدیم گفت: دوره 10 ساله‌ای به ما زمان دادند که این دوره هفته گذشته به پایان رسید و هیچ نتیجه‌ای از این عضویت 10 ساله نگرفتیم.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در کرمانشاه، فضلی پور در کارگاه آموزشی "توسعه بازار و برندسازی در بخش تعاون" که امروز( سه‌شنبه، 12 خرداد) در کرمانشاه برگزار شد، از اینکه ایران هنوز عضو فعال سازمان تجارت جهانی نیست انتقاد کرد و گفت: سال 1374 قرار بود ایران عضو سازمان تجارت جهانی شود که خودروسازان مخالفت کردند چون شرایط به ضرر آنها می‌شد و دیگر کسی پراید را به این قیمت نمی‌خرید.
وی ادامه داد: این روند تداوم یافت و حالا 40 سال است که خودروسازان ما حمایت می‌شوند و آنها 95 درصد سهم بازار را در دست دارند. آنها حاضرند 270 میلیارد تومان برای خرید باشگاه‌های فوتبال بدهند اما هنوز نتوانستند روی پای خود بایستند.
فضلی‌پور با بیان اینکه سازمان تجارت جهانی 34 نوع کالا و خدمات استراتژیک را به ما معرفی کرد که نقشه راه را داشته باشیم و بتوانیم تراز تجاری کشور را مثبت کنیم، اظهار کرد: کشاورزی، نانو، گردشگری، IT و نظایر آن از مهمترین این بخش‌ها بود که مانند بچه‌ای لجباز عمدا روی هیچکدام از آنها کار نکردیم و در بسیاری از این شاخص‌ها چندین پله هم سقوط داشتیم.
وی با بیان اینکه در این سال‌ها 98 درصد تجارت دنیا در سازمان تجارت جهانی انجام می‌شود و در این مدت عراق و افغانستان نیز عضو این سازمان شدند و حتی از عضو ناظر به عضو فعال تبدیل شدند، گفت: این شرایط فرصت‌های ما را می‌سوزاند و باعث می‌شود حتی بازار عراق را از دست بدهیم. جالب اینجاست که با این اوصاف به دنبال راه‌اندازی اتاق بازرگانی مشترک با آمریکا هستیم.
به گفته این کارشناس وقتی که عراق عضو این سازمان است اگر بخواهد از ترکیه که آن هم عضو است واردات کالا داشته باشد تعرفه‌های واردات بین دو کشور حذف می‌شود، در حالیکه ایران این شرایط را ندارد و در ابتدای ورود، کالای ایرانی 25 درصد از کالای ترک گران‌تر است، در حالیکه اکنون دنیا بر سر یک درصد و دو درصد تفاوت قیمت بحث می‌کند. این شرایط باعث شده که سهم ما از تجارت جهانی بسیار کم شود.
او با بیان اینکه سهم ایران از تجارت جهانی در پایان سال گذشته تنها 0.06 درصد و این در حالی است که این عدد در سال 1355 حدود 1.5 درصد بود افزود: همه این عوامل باعث شده شاخص فلاکت در این سال‌ها در ایران بالاتر برود.
فضلی‌پور برندسازی و توجه به خواسته‌های بازار جهانی را از راه‌کارهای برون رفت از این وضعیت خواند.
وی در ادامه بر لزوم کاهش وابستگی به نفت در اقتصاد و صادرات کشور تاکید کرد و افزود: نفت یک مزیت نسبی برای صادرات محسوب می‌شود، در حالیکه دنیا در حال صادرات بر پایه مزیت‌های رقابتی و کالاها است.
این استاد برندسازی با اشاره به کاهش اخیر قیمت نفت، عنوان کرد: عربستان بودجه خود را بر اساس نفت 40 دلار بسته و تا این حد هم به قیمت پایین نفت فکر کرده‌است که این امر نشان می‌دهد بازار نفت دائمی نیست و باید وابستگی به آن را کم کنیم.
فضلی‌پور یادآوری کرد: با ادامه این روند فروش نفت و تجهیزات و امکاناتی که داریم، از سال 2025 مجبور می‌شویم واردکننده نفت باشیم و امکان برداشت و استخراج نفت را نداریم.
وی معتقد است تا وقتی که بر اساس مزیت‌های نسبی در تجارت دنیا وارد می‌شویم مانند گدایی هستیم که چیزی برای خوردن و نمردن پیدا می‌کند، اما حرفی برای گفتن ندارد.
عضو شورای علمی سازمان جهانی علائم تجاری با بیان اینکه باید اداره کشور را به سمتی ببریم که بدون فروش نفت و گرفتن مالیات باشد، تصریح کرد: برخی از کشورها مانند ژاپن این کار را انجام دادند. برای مثال از درآمد کشورشان ظرف چند سال مبلغی پس‌انداز کردند، سپس آن را در بانکهای اروپایی قرار دادند و سودی که از آن می‌گیرند معادل کل بودجه سالیانه مورد نیاز کشورشان است.
بزرگترین واردکننده آدامس هستیم
فضلی‌پور در ادامه از واردات بی‌رویه خصوصا کالاهای لوکس و غیرضروری در کشور انتقاد کرد و ادامه داد: بزرگترین واردکننده آدامس هستیم و سالانه 150 میلیون دلار آدامس وارد می‌کنیم. سال گذشته روزانه 2.2 میلیون دلار شکر وارد کردیم، سالانه 65 میلیارد نخ سیگار دود می‌کنیم که عمده آن قاچاق است، 95 درصد بازار پارچه ما وارداتی است و در حالیکه در بخش عسل بسیار موفقیم ملکه زنبورعسل وارد می‌کنیم.
وی با بیان اینکه با این شرایط اگر تحریم‌ها برداشته شود اوضاع بدتر خواهد شد، خاطرنشان کرد: تجربه چند دهه اخیر نشان داده در این صورت اول سراغ واردات می‌رویم، چون مدیریت پول را در کشور بلد نیستیم.
دیدگاه خودتان را ارسال کنید