راه‌های ساده جلوگیری از سوختن کودکان در مدارس!

در چند سال اخیر بارها حادثه آتش سوزی در کلاس‌های مدرسه روی داده و تعدادی از دانش آموزان را به کام مرگ یا جراحت‌های دردناک فرستاده است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ‌به نقل از عصر ایران،‌ وقتی چنین حادثه‌ای پیش می‌آید، کمترین انتظار این است که مقامات مسؤول با بررسی دقیق این حادثه به حذف عوامل آن اقدام کنند و روش‌هایی را برای مقابله با این حوادث پیش بینی کنند.

درباره حادثه آتش سوزی در مدارس ایران راهکارهای سهل الوصولی قابل پیش بینی است.

وقتی شاهد هستیم که دانش‌آموزان متعددی در سال‌های اخیر قربانی بخاری‌های نفتی شده‌اند، چرا نباید به حذف کامل و صد درصدی بخاری‌های نفتی از مدارس اقدام کرد؟

به کارگیری سیستم گرمایش مرکزی برای مدارس پرکلاس و استفاده از پکیج برای مدارس کم کلاس جهت گرم کردن کلاس‌ها با شوفاژ، راهکاری است که رسیدن به آن بسیار آسان است. کما این که هم اکنون درصد بالایی از منازل مسکونی در کشور با همین سیستم پکیج گرم می‌شوند.

دانش آموزان به مقتضای سن و سال خود، شیطنت‌ها، شلوغی و جنب و جوش خاص و البته طبیعی خود را دارند و از این رو، در یک کلاس کوچک که گاه دهها کودک خردسال در آن در مجاورت بخاری آتشین هستند، امکان حادثه در هر لحظه متصور است.

اما در صورت استفاده از سیستم گرمایش مرکزی و پکیج، مخزن آتش در جایی خارج از کلاس قرار می‌گیرد و گرمای مطبوع به کلاس می‌رسد.

در این زمینه حتی می‌توان با همکاری وزارتخانه‌های آموزش و پرورش و نیرو، در موارد مورد نیاز، سیستم‌های گرمایشی برقی را جایگزین بخاری‌های نفتی کرد و وزارتخانه‌های آموزش و پرورش و نیرو، بودجه همایش‌های خود را صرف هزینه برق مصرفی این مدارس کنند.

اصلاح سیستم گرمایش مدارس با توجه به اعلام خود وزیر آموزش و پرورش، تنها هزار میلیارد تومان بودجه می‌خواهد که با توجه به هزینه‌هایی که در کشور می‌شود، رقم غیرقابل دسترسی نیست (فقط در یک قلم سه برابر این رقم اختلاس شد). وانگهی هر چقدر هم که هزینه بالا باشد، باید در زمره اولویت‌های اساسی به این مهم پرداخته شود.

واقعاً با چه رقمی می‌توان دانش آموزانی را که در این رویدادها کشته یا دچار سوختگی‌های دائمی شده‌اند،‌ به زندگی عادی‌شان بازگرداند؟ قطعاً با هیچ رقمی.

این مصداق دوری از انسانیت است که به بهانه کمبود بودجه، بچه‌های مردم را در معرض بدترین حوادث مرگبار قرار بدهند و در همان حال، مردم در هر روز شاهد انواع ریخت و پاش‌های اسراف‌گرایانه در داخل و خارج باشند.

اما اگر به هر دلیل موجه یا غیرموجه، برخی کلاس‌ها از بخاری نفتی استفاده می‌کنند، می‌توان با در پیش گرفتن راه‌ها و اقداماتی، دانش آموزان و اولیای مدرسه را برای مقابله با آتش سوزی احتمالی آماده کرد تا حداقل خسارت‌های جانی متوجه آنها شود.

می‌توان کلاس‌های مدرسه را به کپسول‌های آتش نشانی مجهز کرد و در فاصله‌های معین و به ویژه در آغاز فصل سرما، آموزش‌های لازم را برای مواقع اضطراری در قالب‌هایی مانند مانور مقابله با آتش سوزی ارائه کرد تا دانش آموزان و کادر آموزشی شیوه استفاده از این وسایل را برای مقابله با آتش سوزی و نحوه عمل در مواقع ضروری بیاموزند.

همچنین می‌توان با استفاده از توان کارشناسی نیروهای فنی و آتش نشانی، بخاری نفتی در کلاس را جانمایی مناسب کرد تا در صورت بروز حادثه یا آتش سوزی، حداقلِ خسارت به بار آید.

نظارت بر شارژ به موقع کپسول‌های آتش نشانی هم از مواردی است که باید جدی گرفته شود، در غیر این صورت این کپسول‌ها در موقع نیاز عمل نخواهند کرد.

در چند حادثه اخیر آتش سوزی در مدارس، شاهد بودیم که دانش آموزان به خاطر وجود نرده‌های آهنین در برابر پنجره کلاس، در آن حبس شده و سوخته‌اند. در حالی که اگر نرده‌ها نبودند، دانش آموزان به راحتی از کلاس‌های خود که در طبقه همکف قرار داشتند فرار می‌کردند و به همین سادگی نجات پیدا می‌کردند.

بنابرابن، حذف نرده‌ها از جلوی پنجره‌ها راهکار ساده‌ای است که اگر مورد توجه قرار می‌گرفت، دستکم در درودزن و شین آباد، شاهد فاجعه نبودیم. همیشه نباید دنبال راهکارهای پیچیده بود.

به علاوه انتظار می‌رود دیگر عوامل خطرزا در هر مدرسه به دقت توسط کارشناسان همان منطقه بررسی و رفع عیب شود. به عنوان مثال، سیم کشی‌های فرسوده و غیر استاندارد می‌تواند آتش سوزی به بار بیاورد کما این که درست یک روز بعد از حادثه شین آباد، یک مدرسه روستایی دیگر در سلماس (واقع در آذربایجان غربی) به دلیل اتصال برق دچار آتش سوزی شد که خوشبختانه به دلیل آن که این اتفاق در ساعتی رخ داد که مدرسه تعطیل بود،‌ تلفات جانی نداشت.

از بچه‌های مظلوم شین آباد و سفیلان و درود زن و ... که گذشت؛ از مسوولان دولت و مجلس می‌خواهیم با همین راهکارهای ساده نگذارند در فردایی که شاید همین امروز باشد، کودکی دیگر در آتش بسوزد و ملتی داغدار شود.