آیین نامه اجرایی ماده 6 قانون حفاظت از دریاها در مقابل آلودگی نفتی در روزنامه رسمی

 این آیین‌نامه به شرح زیر در روزنامه رسمی منتشر شده است:

«وزارت راه و شهرسازی وزارت نفت وزارت امور اقتصادی و دارایی

سازمان حفاظت محیط‌ زیست

هیئت‌وزیران در جلسه مورخ 10/ 7/ 1392 بنا به پیشنهاد مشترک وزارتخانه‌های راه و شهرسازی، نفت و جهادکشاورزی و سازمان حفاظت محیط‌ زیست و به استناد تبصره ماده (6) قانون حفاظت از دریاها و رودخانه‌های قابل کشتیرانی در مقابل آلودگی به مواد نفتی مصوب 1389 آیین‌نامه اجرایی ماده یاد شده را به شرح زیر تصویب کرد:

آیین‌نامه اجرایی ماده (6) قانون حفاظت از دریاها و رودخانه‌های قابل کشتیرانی در مقابل آلودگی به مواد نفتی

ماده1‌ در این آیین‌نامه اصطلاحات زیر در معنای مشروح مربوط به کار می‌روند:

الف سازمان: سازمان بنادر و دریانوردی.

ب قانون: قانون حفاظت از دریاها و رودخانه‌های قابل کشتیرانی در مقابل آلودگی به مواد نفتی مصوب 27/ 5/ 1389

ج آلودگی: تخلیه یا نشت نفت یا مواد نفتی یا آب توازن کشتی‌ها، نفت‌کش‌ها و شناورها در آب‌های موضوع قانون.

د مواد نفتی: هرگونه مایع نفتی یا مخلوط دارای نفت از قبیل سوخت نفتی، لجن نفتی، مواد زاید و فضولات نفتی، انواع فرآورده‌های نفتی و مشتقات آن.

ه مالک کشتی، نفت‌کش یا شناور: شخصی یا اشخاصی که نامشان به عنوان مالک کشتی، نفت‌کش یا شناور ثبت شده و هر شخص در حکم مالک که کشتی، نفت‌کش یا شناور را در تصرف دارد.

و تعهدنامه: سندی که به موجب آن موسسه‌های مالی، بانک‌ها، باشگاه‌های حفظ منافع و جبران خسارت و نظایر آن که اعتبارشان مورد تایید سازمان است، متعهد می‌شوند خسارات ناشی از آلودگی نفتی را مطابق کنوانسیون‌های بین‌المللی، قانون و این آیین‌نامه جبران کنند.

ز باشگاه حفظ منافع و جبران خسارت (کلوپ پی‌اندآی): اجتماعی از مالکان کشتی، نفت‌کش و شناور که اقدام به تشکیل گروهی نموده‌اند که بر اساس یک رابطه غیرتجاری و دوطرفه همدیگر را نسبت به مسوولیت موجود در برابر ثالث بیمه می‌کنند.

ح بیمه‌نامه: سندی که به موجب آن بیمه‌گر در مقابل گرفتن حق بیمه متعهد می‌شود خسارات موضوع قانون را جبران نماید.

ط واحد محاسبه: حق برداشت ویژه (SDR) مطابق تعریف صندوق بین‌المللی پول.

ی کنوانسیون مسؤولیت: کنوانسیون مسؤولیت مدنی ناشی از خسارات آلودگی نفتی مصوب 1348 (1969 میلادی) و پروتکل 1370 (1992 میلادی) و اصلاحیه آن.

ک کنوانسیون نفت سوخت: کنوانسیون بین‌المللی درباره مسؤولیت مدنی برای خسارات آلودگی نفت سوخت کشتی مصوب 1380 (2001 میلادی).

ل کنوانسیون تحدید مسؤولیت: کنوانسیون تحدید مسؤولیت برای دعاوی دریایی مصوب 1355 (1976 میلادی).

ماده 2 هر کشتی، نفت‌کش و شناور، برای جبران خسارات احتمالی ناشی از آلودگی آب‌های موضوع قانون به مواد نفتی، باید بیمه‌نامه یا تعهدنامه معادل ریالی یا ارزی بر مبنای واحد محاسبه موضوع این آیین‌نامه تهیه کند.

ماده 3 مالک هر کشتی، نفت‌کش و شناور که بیش از (2000) تن نفت موضوع کنوانسیون مسؤولیت به صورت فله به عنوان محموله حمل می‌کند، باید تا حدود مندرج در کنوانسیون یاد شده، برای پوشش خسارات ناشی از آلودگی نفتی، بیمه‌نامه یا تعهدنامه مالی به شرح زیر تهیه کند:

الف تا (5000) تن ظرفیت ناخالص (4510000) واحد محاسبه

ب از (5000) تا (140000) تن ظرفیت ناخالص به ازای هر واحد اضافه بر (5000) تن (631) واحد محاسبه به بند (الف) اضافه می‌شود.

ج بیش از (140000) تن ظرفیت ناخالص (89770000) واحد محاسبه.

ماده 4 مالک هر کشتی، نفت‌کش و شناور که حداکثر تا (2000) تن نفت موضوع کنوانسیون مسؤولیت را به صورت فله به عنوان کالا حمل می‌کند، باید بیمه‌نامه و یا تعهدنامه مالی به شرح زیر تهیه کند:

الف تا (100) تن ظرفیت ناخالص (500000) واحد محاسبه

ب از (101) تا (150) تن ظرفیت ناخالص (1000000) واحد محاسبه

ج از (151) تا (600) تن ظرفیت ناخالص (1500000) واحد محاسبه

د از (601) تا (2000) تن ظرفیت ناخالص (2500000) واحد محاسبه

ه از (2001) تا (5000) تن ظرفیت ناخالص، (3000000) واحد محاسبه

ماده 5 مالک هر کشتی، نفت‌کش و شناور، برای جبران خسارات ناشی از نفت سوخت کشتی، نفت‌کش و شناور، باید بر مبنای ظرفیت ناخالص کشتی، بیمه‌نامه یا تعهدنامه‌ای با مبالغ زیر تهیه کند:

الف تا (20) تن ظرفیت ناخالص (2000) واحد محاسبه

ب بیش از (20) تن تا (50) تن ظرفیت ناخالص، (10000) واحد محاسبه

ج بیش از (50) تن تا (100) تن ظرفیت ناخالص، (25000) واحد محاسبه

د بیش از (100) تن تا (300) تن ظرفیت ناخالص، (70000) واحد محاسبه

ه بیش از (300) تن تا (500) تن ظرفیت ناخالص، (167000) واحد محاسبه

و بیش از (500) تن تا (30000) تن ظرفیت ناخالص، (167000) واحد محاسبه به اضافه (167) واحد محاسبه به ازای هر تن ظرفیت اضافه پس از حداکثر ظرفیت معین شده در بند (ه).

ز بیش از (30000) تا (70000) تن ظرفیت ناخالص، (125) واحد محاسبه به‌ازای هر تن ظرفیت اضافه به علاوه حداکثر مقدار واحد محاسبه شده در بند (و).

ح بیش از (70000) تن ظرفیت ناخالص، (83) واحد محاسبه به ازای هر تن ظرفیت اضافه به علاوه حداکثر مقدار محاسبه شده در بند (ز).

ماده 6 مالک هر کشتی، نفت‌کش و شناور که مواد نفتی به غیر از نفت موضوع کنوانسیون مسؤولیت، حمل می‌کند باید بیمه‌نامه و یا تعهدنامه با مبالغ زیر تهیه کند:

الف تا (2000) تن ظرفیت ناخالص (10000000) واحد محاسبه

ب از (2001) تا (50000) تن ظرفیت ناخالص (10000000) واحد محاسبه به‌اضافه (1500) واحد محاسبه برای هر تن ظرفیت اضافی.

ج از (50001) تن ظرفیت ناخالص به بالا (10000000) واحد محاسبه به‌اضافه (360) واحد محاسبه برای هر تن ظرفیت اضافی و در هر صورت سقف پوشش بیمه، نباید از (100000000) واحد محاسبه تجاوز نماید.

ماده 7 در بیمه‌نامه حداقل باید مشخصات کشتی، نفت‌کش و شناور مطابق گواهینامه ثبت، مشخصات و اقامتگاه مالک یا مالکین و بیمه‌گزارها، مبلغ بیمه، مدت بیمه، تاریخ و محل انعقاد قرارداد، مبلغ حق بیمه و خطرهای تحت پوشش بیمه‌نامه درج شود.

ماده 8 در تعهدنامه حداقل مشخصات و اقامتگاه ضامن و مضمون‌عنه، مبلغ تعهد، امضاء و مهر ضامن، مدت تعهد، تاریخ و محل ایجاد تعهد، مشخصات کشتی، نفت‌کش و شناور مطابق گواهینامه ثبت و خطرهای تحت پوشش تعهد درج شود.

ماده 9 گواهینامه‌هایی که در اجرای کنوانسیون‌های بین‌المللی مورد الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران توسط کشورهای متعاهد در چارچوب کنوانسیون‌های مذکور صادر شده و به تشخیص سازمان بیانگر رعایت مفاد این آیین‌نامه است، به منزله وجود بیمه‌نامه یا تعهدنامه قابل قبول می‌باشد.

ماده 10 سازمان موظف است از ورود، ترک بندر یا فعالیت کشتی، نفت‌کش و شناور فاقد بیمه‌نامه، تعهدنامه یا گواهینامه در آب‌های موضوع قانون جلوگیری بعمل آورد.

تبصره مالک و یا سایر مسؤولان کشتی، نفت‌کش و شناور باید بیمه‌نامه یا تعهدنامه و گواهینامه را در کشتی، نفت‌کش و شناور نگهداری کنند و در صورت درخواست سازمان ارایه نمایند.

معاون اول رییس جمهور اسحاق جهانگیری»